ลักษณะการดำเนินความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับประเทศต่างๆ

 แบ่งออกเป็น

   3.1 ความสัมพันธ์ทางด้านการเมือง ซึ่งจะแสดงออก ในลักษณะของการติดต่อสัมพันธ์กัน ในเชิงการทูตการเข้าร่วมเป็นพันธมิตรระหว่างกัน ทั้งในเวทีการเมืองระหว่างประเทศระดับโลกและระดับภูมิภาค (ทั้งนี้การเป็นพันธมิตรจะมีรูปแบบในการดำเนินการได้หลากหลายรูปแบบ)  การแสดงออกซึ่งการสนับสนุน หรือการไม่สนับสนุนนโยบาย หรือการดำเนินการของประเทศที่ไทยไปมีความสัมพันธ์ด้วยในรูปแบบต่างๆ

3.2 ความสัมพันธ์ทางด้านเศรษฐกิจ   ซึ่งจะครอบคลุม ในเรื่องของการค้า  การลงทุน 

การให้ความช่วยเหลือในทางเศรษฐกิจ  การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ  การดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจของไทยที่ส่งผลกระทบต่อประเทศที่ไทยไปมีความสัมพันธ์ด้วย  หรือ  การดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจของประเทศที่ไทยไปมีความสัมพันธ์ด้วย    ซึ่งผลกระทบต่อประเทศไทย

3.3 ความสัมพันธ์ทางด้านการทหาร  แสดงออกให้เห็นเป็นรูปธรรมในลักษณะของการเป็นพันธมิตรทางทหาร  การช่วยเหลือสนับสนุนกันทางด้านกองกำลังและอาวุธยุทโธปกรณ์ทั้งในรูปของการแลกเปลี่ยนซื้อขายอาวุธระหว่างกัน  การแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารทางการทหาร 

การร่วมฝึกซ้อมรบ เป็นต้น

3.4 ความสัมพันธ์ทางด้านสังคมและวัฒนธรรม  อาจจะพิจารณาได้จากการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมซึ่งกันและกัน  การให้ความช่วยเหลือทางด้านสังคมในมิติต่างๆ เช่น  การให้ทุนการศึกษา  การร่วมมือทางวิชาการ  การให้ความช่วยเหลือและสนับสนุนกันทางด้านสาธารณสุข  กฎหมาย  สิทธิมนุษยชน  การรักษาสภาวะสิ่งแวดล้อม  เป็นต้น

ในการดำเนินความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับประเทศต่างๆ นั้น  ลักษณะการดำเนินความสัมพันธ์ทั้ง 4 ด้านดังกล่าวไม่จำเป็นต้องแสดงออกมาในลักษณะของความร่วมมือแต่อาจจะออกมาในลักษณะของความขัดแย้งกันก็ได้  สำหรับการดำเนินความสัมพันธ์กับบางประเทศในบางช่วงเวลาอาจจะมีการดำเนินความสัมพันธ์ไม่ครอบคลุมทั้ง 4 ด้านดังกล่าวข้างต้นก็ได้   หรือในการดำเนินความสัมพันธ์กับประเทศบางประเทศ ไทยอาจจะมีความสัมพันธ์ในเชิงความร่วมมือในความสัมพันธ์ด้านใดด้านหนึ่ง  แต่อาจมีความสัมพันธ์ในเชิงความขัดแย้งในความสัมพันธ์ทางด้านอื่นๆ ก็ได้  ความสัมพันธ์ที่ไทยมีต่อประเทศใดประเทศหนึ่งในแต่ละด้านอาจมีระดับความเข้มข้น  หรือระดับความใกล้ชิดหรือห่างเหินต่างกันก็ได้

 ศ.ดร.ปรัชญา เวสารัชช์และคณะ. ชุดวิชา: 80308 ความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับต่างประเทศ ครั้งที่/ปีที่พิมพ์: 10/2556